درباره من

تهران, Iran
نمی دونم چرا ولی می نویسم. //// نمی دونم برا کی ولی دلم می خواد بخونه و نظرشو بگه //// نمی دو نم تا کی ولی کاش بشه تا آخر عمر //// نمی دونم کجا ولی .... ما دوباره سبز می شویم

نفیسه مرشد زاده

1- همشهری داستان ، نویسنده ای دارد به نام نفیسه مرشد زاده که از قضا سر دبیرش هم هست و چقدر خوب این شماره نوشته. او نوشته که از جنگ چیزی نمی دانسته و با کلمه ها شعر می گفته برای ... و این تعبیر را جایی دیدم سید حسن حسینی نوشته بود درباره برخی شعر نویسان جنگی. شاعرانی که اسم شاعر را می گیرند و مثنوی تحویل می دهند!
2- یاد ناوک به خیر . در نشریه ای که دوران لیسانس داشتم ، گاهی به شهدا می پرداختیم اما این نوشته ها ، از پسری که جنگ را ندیده بود ، مثل نوشته های دختری بود که جنگ را ندیده بود. واژه ها شبیه ایثار نبود. تقلیدی مضحک بود
3- به هر حال ، حالا که پیک سبز قرار است دیگر منتشر نشود ، شاید همشهری داستان ، بهترین مجله باشد. از نفیسه مرشد زاده متشکرم

۱ نظر:

امید(هنر هفتم) گفت...

جدی ؟ چاپ نمیشه؟ چرا؟